Olivier de Olifant
Olivier de olifant was verkouden. En niet een beetje verkouden, nee, hij was wel heel erg verkouden. En omdat hij een olifant is, zat zijn lange slurf helemaal verstopt. Arme Olivier had een zakdoek zo groot als een beddelaken nodig om zijn slurf te kunnen snuiten.
En toen moest Olivier niezen!
Hij nieste zo gigantisch hard dat de boom die voor Olivier's huis stond, pardoes omwaaide! De vogeltjes die in de boom woonden vlogen verontwaardigd op.
"Waarom deed je dat nou?" kwetterden ze verontwaardigd. "Nou is ons mooie huis helemaal kapot!"
"Ja, sorry," snufte Olivier de olifant. "Ik kan er niets aan doen. Ik ben zò ontzettend verkouden!"
"Nou, fraai is dat," zeiden de vogels. "Nu moeten wij een ander huis zoeken in een andere boom. Je wordt bedankt, hoor." En ze fladderden weg.
En toen moest Olivier weer niezen!
Hij nieste zo verschrikkelijk hard dat de dakpannen van het huis afwaaiden en de ramen uit de muren werden geblazen! De mensen die in het huis woonden renden verschrikt naar buiten. En daar zagen ze Olivier, die net nog een keer zijn slurf in het laken snoot.
"Hee, Olivier!" riepen ze. "Heb jij dat gedaan?" En ze wezen naar het huis. Of beter, wat er nog van over was.
"Ja, sorry," zei Olivier de olifant met verstopte neus. "Ik kan er echt niets aan doen. Ik ben zo verschrikkelijk verkouden."
"Nou ja, leuk hoor," zeiden de mensen. "Nu moeten wij ons huis weer maken. Je wordt bedankt." En ze gingen naar de winkel om nieuwe dakpannen en nieuwe ramen te kopen.
Olivier snifte en snufte. "Het is helemaal niet leuk om een verkouden olifant te zijn," mopperde hij. "Hele.. hee.. ha.. haaa.. TSJOE!!" En weer moest Olivier vreselijk niezen.
Deze keer nieste hij zo ontzettend hard dat de bus die net langsreed, helemaal omver geblazen werd! De bus rolde drie keer over de kop en alle mensen die in de bus zaten, rolden naar buiten.
De mensen krabbelden overeind en keken naar de bus. Die was helemaal gedeukt en gekreukeld, en de wielen waren van de bus afgeblazen en waren weggerold. Toen keken ze naar Olivier, die nog na stond te snuffen.
"Olivier!" riepen de mensen, "Wat heb je nou gedaan?"
"Ja, sorry," snufte Olivier. "Ik kan er heus niets aan doen. Ik ben zo ontzettend verkouden."
"Nou ja, zeg," zeiden de mensen. "Hoe moeten we nu naar ons werk komen vandaag? De bus is helemaal kapot!"
"Het spijt me," zei Olivier mismoedig.
"Nou, dan gaan we maar lopen," zeiden de mensen, en ze draaiden zich om en liepen weg.
Arme Olivier liet zijn druipend slurfje hangen. "Ik wou maar dat ik niet meer verkouden was..." snufte hij. En toen... toen zag hij ineens dat er uit het huis van de buren allemaal donkere rook kwam. Er was brand!
Olivier wilde heel hard "HELP!" roepen, maar de rook kriebelde en kietelde in zijn slurf. En in plaats van "HELP!" kwam er alleen maar: "Haaa... haaa.. HAAA...TSJOE!!"
Weer nieste Olivier! En nu nieste hij zò hard... dat hij alle vlammen uit het huis van de buren naar buiten blies! De brand was voorbij!
Net op dat moment kwam Olivier's mama langs en ze zag wat er gebeurd was. "Oh, Olivier!" riep ze. "Heb jìj dat gedaan?"
"Ja, sorry," snufte Olivier. "Ik kan er helemaal niets aan doen... ik ben gewoon verkouden..."
Maar Olivier's mama legde haar slurf over Olivier's schouders en gaf hem een dikke kus. "Je hebt het huis van de buren gered!" zei ze. "Je hebt alle vlammen zomaar uitgeblazen. Wat ben je toch knap, Olivier!"
En toen vond Olivier het helemaal niet erg meer om verkouden te zijn!
