Als je naar de maan kijkt, blijken er lichte en donkere plaatsen te zijn. In de oudheid hield men deze donkere plaatsen voor zeeën. Thans weten we dat het hier om vlaktes gaat, waar het zonlicht anders wordt teruggekaatst. De donkere plaatsen riepen beelden op. Sommigen zagen hierin het beeld (gezicht) van een mannetje, anderen de afbeelding van een mannetje met een bos hout op de rug. Zodoende kwam het begrip mannetje in de maan (of: mannetje op de maan) in omloop. Het gaat hier dus om een fantasie-begrip.
Het motief van het mannetje in de maan wordt gebruikt in verhalen en gedichten. Ook in veel mythologieën wereldwijd wordt aan de maan een personage toegekend.
Op een zondag gaat Ludegeer hout sprokkelen. Als een priester hem erop wijst dat dat 's zondag niet mag, antwoordt Ludegeer, dat de zondag voor hem net zo'n dag is als de maandag. Als straf wordt hij naar de maan verbannen, zodat het voor hem altijd maandag is.
Karin Bloemen heeft met een tekst en een gelijknamig liedje Woman in the moon, een variant gebaseerd op het verhaaltje van het mannetje in de maan. In China en veel andere landen ziet men geen mannetje maar een haasje. Wie goed kijkt, zal het dier herkennen. Het zit rechtop, kijkt naar links en zijn oren steken achteruit. Marcel Thielemans heeft het liedje gemaakt 'Kleine man in de maan'
