In het Elfenrijk
geschreven door: Charissa Hoogendoorn (december 2005)
Elvie voelt hoe de dauwdruppel op haar neus uit elkaar spat. Ze begint direct haar hoofd te schudden.
Brrr, zegt ze, wat is dat koud!!! Elvie draait zich om en kijk op haar zonnewijzer.
Is dat nu een uur om een mens zo wakker te maken ? Ze sluit haar ogen en slaapt verder.
De volgende ochtend als het nog wat donker is ontwaakt Elvie. Hmmm, zegt ze, ik heb toch zo heerlijk geslapen, moet ik vaker doen zegt. Als Elvie haar venster opendoet is het , een mooi tafereel van allemaal elfjes. Die elfjes zijn haar zusjes.
Hallo, Vliertje, zegt ze, heb jij ook zo goed geslapen ? Ja Elvie, zegt ze dol - enthousiast, ik heb zo een gekke droom gehad!!!
Nou vertel op! dringt Elvie aan. Wel, zegt Vliertje, ik droomde dat ik de witte magische roos plukte en dat de bloemen hier nog mooier werden dan ooit tevoren! O wauw, zegt Elvie, dat lijkt me een fantastische droom! Maar laat ons eerst ontbijten! Euh, Vliertje, help jij mij met het ontbijt ? vraagt Elvie. Graag! zegt Vliertje. Elvie en Vliertje fladderen naar de kast waar al het eten in zit. Vliertje trekt de kast open. Oh nee, het is toch niet waar, he! Tja Vliertje, zegt Elvie, we zullen een verse lading dauwdruppels moeten halen en bessen plukken! Elvie zucht. Ik haat het alleen dat het altijd zo ver vliegen is! Ik ook, zucht Vliertje. En even later vlogen ze naar het elfenmeer om dauwdruppels uit de bladeren te halen. Vliertje hou jij de emmer vast dan spring ik op het blad en dan vang jij de dauwdruppels op! commandeert Elvie. Ja ja, zegt Vliertje, je hoeft niet zo te commanderen hoor, Elvie! Ik ? zegt Elvie, nou sorry Vliertje, ik zal het nooit meer doen, zegt ze. Oké, zegt Vliertje. En even later staat Elvie op het blad te springen en Vliertje vangt alle dauwdruppels op. Even later vliegen ze verder om de bessen te plukken. Zo, zegt Elvie even later dat is meer dan genoeg, Elvie en Vliertje vliegen weg en even later zitten alle elfjes te smullen. Nu zul je
wel denken, dat elfjes heel erg netjes eten, maar als zij honger hebben, schrokken ze.
En toen moest Elvie afwassen. Maar opeens....
Een heks had haar ontvoerd en meegenomen naar heksenland. Elvie wordt in een zak gestopt. Help! Help! gilt ze als ze er zijn. Elvie wordt vastgebonden en even later hoort ze een ketel pruttelen. De heksen zingen : Hoera, hoera, vanavond eten wij een elfje!!!!! De opperheks neemt het Elfje en net op het moment dat ze haar in de heksenketel wil gooien komt er een fel licht dat de ketel laat ontploffen! De opperheks is woedend. ZUSTERS!!!! gilt ze. We gaan dat kreng hier koken op de offerheuvel!!!!!!! En ze waren weg.
En Elvie en haar andere zusjes leefden nog lang en gelukkig ? En de heksen ? Die lieten zich nooit meer zien.
