De kluizenaar en de luizen
Er was eens een kluizenaar die zeven luizen had, waarmee hij een afspraak had gemaakt. Wanneer hij aan het mediteren was, zouden ze hem nooit bijten. Op andere momenten mochten ze zo af en toe wel een hapje nemen, want dat kunnen luizen toch niet laten. De luizen hielden zich trouw aan de afspraak en de heilige man kon ongestoord mediteren.
Op een dag kwam er een hondenluis op bezoek. Hij zag dat de zeven luizen bij de kluizenaar een waar luizenleventje leidden, en daarom wilde hij graag blijven. De zeven luizen vonden het best en zo bleef de hondenluis in hun midden. Toen hij te horen kreeg wat de afspraak met de kluizenaar was, nam de hondenluis dat niet zo serieus en zei hij: "Die overeenkomst hebben jullie met de kluizenaar gesloten, maar ik ben daar niet aan gebonden."
Daarop zeiden de luizen tot hun gast: "We weten niet wat er zal gebeuren als je je niet aan de afspraak houdt. Wees dus maar voorzichtig." - "Ik heb gehoord dat deze kluizenaar een heilige man is," antwoordde de hondenluis, "en van zo iemand hebben anderen niets te vrezen." - "De heilige heeft niet voor niets die afspraak met ons gemaakt," zeiden de luizen, "alleen op die voorwaarde leven we hier rustig en ongestoord."
Dat was ook zo, maar toen de kluizenaar zich had teruggetrokken om te mediteren en alles heel stil was, begon de hondenluis zich zo te vervelen dat hij een gretige hap nam. De monnik hief zich uit zijn meditatiehouding op en sloeg onwillekeurig toe met zijn vlakke hand. De hondenluis kon nog net ontsnappen, maar de zeven luizen die niet hadden gebeten, werden door de heilige man opgepakt en zonder pardon in het bos gegooid.
Sindsdien geldt: Kijk goed uit wie je in huis haalt!
* * * EINDE * * *
